جوشکاری فلزات

جوشکاری فلزات فرآیندی است که در آن مواد فلزی ذوب شده و توسط انرژی حرارتی به یکدیگر متصل می شوند. در فرآیند جوشکاری فلز، معمولاً لازم است از یک منبع حرارت خارجی مانند شعله، قوس یا لیزر برای گرم کردن مواد فلزی در بالای نقطه ذوب استفاده شود و نیروی خارجی برای اتصال دو یا چند ماده فلزی به یکدیگر برای ایجاد یک اتصال قوی اعمال شود. پس از خنک شدن جوشکاری فلز را می توان با اتصال مواد فلزی در دو طرف جوش از طریق ورودی گرما و مواد پرکننده پردازش و مونتاژ کرد. از ویژگی های اصلی جوشکاری فلزات می توان به موارد زیر اشاره کرد:

جوشکاری فلز را می توان برای انواع مواد فلزی از جمله فولاد، آلومینیوم، مس، نیکل و تیتانیوم اعمال کرد و می تواند با انواع اشکال اتصال مانند جوش لب به لب، جوش عرضی، جوش فیله و جوش حلقه ای مقابله کند. از این رو در تولیدات صنعتی از جوشکاری فلزات در فرآوری و مونتاژ اجزا و قطعات با اشکال و اندازه های مختلف کاربرد فراوانی دارد.

جوشکاری فلزی می تواند به اتصال دائمی مواد فلزی دست یابد، اتصالات جوش داده شده معمولاً دارای خواص مکانیکی، مورفولوژی و خواص شیمیایی مشابه و فلز پایه، اتصال جامد و قابل اعتماد هستند، قطعات جوش معمولاً در شرایط تنش مختلف دارای قوام ساختاری خوبی هستند.

جوشکاری فلز دارای ویژگی های راندمان بالا است، می تواند به پردازش و مونتاژ تولید سریع دست یابد، مناسب برای تولید انبوه و پروژه های مهندسی در مقیاس بزرگ.

در جوشکاری فلزات می توان از انواع مواد پرکننده مانند سیم، الکترود و پودر جوش برای برآوردن مواد مختلف فلزی و الزامات اتصال فرآیند جوش استفاده کرد.

برای دستیابی به پردازش و اتصال مواد فلزی مختلف، جوشکاری فلز را می توان با روش های مختلف جوشکاری با توجه به نیازهای فرآیندی مختلف مانند جوش قوس الکتریکی، جوش آرگون، جوشکاری لیزر و جوش پلاسما و غیره ترکیب کرد.